In mijn eerdere column Werken met Moreel Besef schreef ik over de strijd tussen ethiek en de moderne arbeidsmarkt. Mijn reis naar arbeidsongeschiktheid was niet alleen een persoonlijke worsteling, maar ook een reflectie op een systeem dat winstbejag stelt boven morele waarden. Het bracht me tot een dieper inzicht: als we een duurzame samenleving willen, moet deze gebaseerd zijn op waardes die niet kunnen worden gemeten in geld, maar in erkenning en eigenwaarde.
Het huidige economische model lijkt gecreëerd om winst na te streven, vaak zonder oog voor de morele consequenties. Maar wat als we een samenleving zouden bouwen waarin eigenwaarde, zelfwaarde en persoonlijke waarde de kern vormen? Een waardegedreven samenleving, waarin mensen inzichtelijk maken wat hun waarden zijn en daarmee waardering en erkenning vinden bij anderen. In zo’n systeem draagt iedereen bij vanuit een overschot – niet alleen in materiële zin, maar ook in kennis, empathie en samenwerking.
Technologie en gemeenschapszin als bouwstenen
De technologie biedt ons de middelen om zo’n samenleving vorm te geven. Met een self-sovereign identity (SSI) kan ieder individu een curriculum opbouwen dat persoonlijke waarden, gevolgde educatie en erkenningen zichtbaar maakt. Door deze waarden te delen binnen hun sociale netwerk, ontstaat een identiteitsnetwerk waarin diversiteit niet alleen wordt erkend maar ook wordt gevierd. Dit netwerk, als een spinnenweb van verbonden individuen, weerspiegelt gezamenlijke normen en versterkt gemeenschapszin.
Maar hoe stel je gezamenlijke normen vast zonder individuele vrijheid en diversiteit te ondermijnen? Het antwoord ligt in introspectie en reflectie: Wie ben ik? Waar sta ik voor? Wat kan ik bijdragen aan de samenleving? Wanneer mensen leren doelgericht en oplossingsgericht te denken, in plaats van probleemgericht, ontstaat een omgeving waarin polariserende factoren niet tot verdeeldheid leiden, maar juist tot verbinding en groei.
De rol van educatie in een waardegedreven samenleving
Bij UbuntuKids.nl werken we vanuit dit principe. Door theatereducatie in te zetten, geven we mensen de mogelijkheid om zich in een ander te verplaatsen. In die rol leren kinderen en jongeren empathie en mededogen te ontwikkelen voor de diversiteit binnen onze samenleving. Theater wordt een middel om niet alleen jezelf te uiten, maar ook om de verbinding met anderen te voelen.
Theatereducatie creëert een veilige ruimte waarin competenties zichtbaar worden en gemeenschapszin wordt versterkt. Het is een praktische stap richting een waardegedreven samenleving, waar moreel besef niet langer een obstakel is, maar een kracht die ons naar een betere toekomst leidt.
Een oproep tot reflectie en actie
In mijn eerdere column stelde ik de vraag: Hoeveel van ons zwijgen uit angst of plichtsbesef, terwijl we eigenlijk zouden moeten handelen naar ons geweten? Vandaag voeg ik daar iets aan toe: Hoe kunnen we een samenleving bouwen waarin ethiek en waarden centraal staan, niet alleen in woorden, maar ook in daden?
De antwoorden liggen in onze bereidheid om introspectief te zijn, om verbinding te zoeken en om samen te werken aan een toekomst waarin diversiteit ons verbindt in plaats van verdeelt. Het vraagt moed, maar ook vertrouwen in de kracht van moreel besef. Want uiteindelijk is een waardegedreven samenleving niet slechts een ideaal, maar een noodzakelijkheid voor een wereld waarin we allemaal gehoord, gezien en gewaardeerd worden.
